'Je bent veel te gevoelig'
'Je moet niet zo overgevoelig reageren'.
Dat hoorde ik vaak. Het raakte mij. Want ik wilde helemaal niet zo overgevoelig reageren. Toch het is wel wie ik ben. Die zinnetjes gaan over mij.
In mijn verontwaardiging nou eens niet hard weg te rennen voor wat ik voelde, schraapte ik alle gevoeligheid bij elkaar en stopte ik het een jaar lang allemaal in een persoonlijk foto-en schrijfproject: Mijn Muzebos.
Ik zag dat jaar mooie details in het bos, groei en overvloed, maar ook verval en de dood.
Het Muzebos-jaar resulterende in foto's waarvan sommige mensen zeggen, adembenemend!
Misschien juist die mensen die dit zeggen, herkennen in een bepaalde foto iets terug van hun eigen gevoeligheid. Of het zien van de foto brengt een herinnering omhoog. Vluchtig en onbewust wellicht.
Wat je ziet of hoort en wat je raakt, beroerd iets in je binnenste.
Daar waar je niet voor moet weglopen, maar het juist mag aankijken.
Het mag gezien worden.
Want dat ben jij.
Een onderwerp uit het boek "Mijn Muzebos" is Zien & Gezien worden.
Wat ga jij zien vandaag?
Voel jij je gezien op dit moment?
Ziet het bos mij ook?
Zie jij jezelf?
Zie je mij?