Shinrin Wattes? Waar heeft ze het toch de hele tijd over? Tijd voor meer info:

 

Wandelen in de natuur doe ik al van kinds af aan. Fotografie kwam later en ik werd mij er op den duur van bewust dat ik mijn gedachtenherrie niet meer hoorde wanneer ik mij focuste op het fotograferen van regendruppels aan een plant.

Ik las in een tijdschrift iets over Bosbaden, maar bladerde ook weer snel verder. Het kwam nog eens op mijn pad en ik ging me er meer in verdiepen.

In september 2020 ben ik begonnen met de opleiding tot Shinrin Yoku natuurgids. Shinrin Yoku is een Japanse term, heeft de Nederlandse vertaling Bosbaden en in het Engels hebben ze het vaak over Forest Therapy. In ieder geval is het naar mijn mening niet in 1 term te vangen. Beide namen geven een hintje, je duikt in het bos en de natuur is de therapeut die je preventief zo gezond mogelijk houdt plus de natuur ondersteunt en accepteert je wanneer in een mindere periode van je leven zit.

 

De Engelse taal heeft veel mooie woorden om de band met de natuur te omschrijven. Nature Connectedness. Wat zijn typische Shinrin Yoku woorden voor mij? Is er een zin wat het allemaal omschrijft? Voor mij is dat Observe – Feel – Connect. Het is aanwezig zijn in de natuur, met al je zintuigen aan, verbonden voelen en vol inspiratie terugkomen.

 

Door met volle aandacht je zintuigen te gebruiken, te zien, luisteren, voelen en misschien zelfs wel proeven zijn we sneller in het hier en nu, in een bepaalde staat van bewustzijn, zoals bij mindfulness. Je moet het ondergaan, er thuis een boek over lezen is interessant, maar de ervaring leert je meer. Het woordje voelen geeft het al aan, dat moet je namelijk in jezelf voelen, daarna volgt de connectie. Verbinding voelen doet iedereen goed. Energetisch maakt je het beste contact wanneer je uit je hoofd bent.

 

De natuur is een spiegel voor je onderbewuste. Je hebt jezelf veel te vertellen, wat je wellicht echt heel graag wilt, of juist helemaal niet meer wilt in je leven.

Door onze hectische maatschappij lopen we onszelf letterlijk en figuurlijk voorbij. We moeten de hele dag door vanalles. Voor je het weet luister je alleen nog naar de altijd kritische innerlijke stem in je hoofd. Die stem is ook luid, terwijl het geluid van je eigen 'hart' en je gevoel veel stiller klinkt. Luisteren we daar wel genoeg naar?

 

Het klinkt wellicht zweverig, maar iedereen kan je vertellen dat hij of zij zich ietsje beter voelt na een ontspannen wandeling in de natuur. Wanneer je je daarnaast ook oprecht verwonderd hebt over dat ene blaadje of een zonnestraal die doorbrak, kan het je zelfs een gelukkig gevoel geven. Kan het bos ons helen? En hoe doet het bos dat dan?

 

Weg van de snelweg, uit het kantoor, achter de TV en Tablet vandaan. Terug naar onze roots. Want natuurmensen waren we vroeger allemaal. Gewoon naar een stadspark in de buurt of midden op de Hoge Veluwe. Doormiddel van de stilte, rustig wandelend, al luisterend naar de natuurgeluiden om je heen, stap je even uit de rennende maatschappij. Laat de rest van de wereld maar vliegen.

 

Het bos kan je metaforen laten zien, gekronkelde bomen “steunen” elkaar, een pad met een splitsing, een regendruppel met daarin de wereld op zijn kop. Leven met de seizoenen waardoor je meer rust neemt in de winter en in de lente samen met de vogels lentekriebels krijgt en bijna wilt gaan (mee) zingen van blijheid.

 

Er wordt wel eens gezegd dat wij en de natuur onherroepelijk met elkaar verbonden zijn. Maar wat houdt dat in en hoe vertaal je dat zodat het meer wordt dan een zin of quote die je leest, maar je niet voelt of helemaal begrijpt. Filosofen van eeuwen geleden spraken al over de verbinding met de natuur en wat voor inspiratie het hun gaf. Het is zo oud als de mensheid en zo actueel als nu.

Want het is de tijd van Burn-outs, vastlopen in het leven, hyperventilatie en angstgevoelens. Veelal te maken met de visie op buitenwereld van de persoon die hieronder gebukt gaat. Wat als diezelfde buitenwereld het nu ook allemaal beter kan maken of preventief kan helpen om deze zaken te voorkomen?

 

Natuurtherapie, zoals Shinrin Yoku, waarbij het bos de therapeut is wordt in steeds meer landen onderzocht, bejubelt, aangeboden en omarmt. Shinrin Yoku is in de jaren ‘80 in Japan als marketingproject ontwikkelt om meer mensen naar de staatsbossen te trekken en het bleek later ook veel mensen echt te helpen in hun leven. Er kwamen studies en het is tegenwoordig wetenschappelijk onderbouwd dat het goed is voor het versterken van je immuun systeem en bloeddruk verlagend is.

Toch blijft het ook een beetje mystiek en ongrijpbaar. Wat hebben de bomen ons te vertellen? Bomen hebben elkaar in ieder geval genoeg te vertellen. Meer en meer onderzoek toont aan dat er communicatie is tussen bomen en hun omgeving. Tussen wortels en schimmels in de grond en door middel van stofjes in de lucht. De natuur leeft, dus eigenlijk is het niet meer dan logisch, waarom zijn we er dan vaak zo blind voor. We staan toch niet boven de natuur? Helaas denken we dat wel... en wie houden we voor de gek.

 

In verschillende landen wordt Shinrin Yoku al gesubsidieerd door overheden en wetenschappelijke studies publiceren continue nieuwe gezondheidseffecten. Vooral in Aziatische landen, zoals Japan waar het allemaal begon, zijn er aangewezen bossen en gemarkeerde Shinrin Yoku wandelpaden.

Het heet natuurtherapie omdat niet de gids de therapeut is, maar de natuur zelf. De gids kan je net even de deur wijzen en je inspireren het te ondergaan.

 

Als nuchtere Groningse en een groot interesse voor wetenschap door eerder genoten opleidingen, probeer ik het ook zo uit te dragen; natuurtherapie is net als mindfulness niet per definitie zweverig of alleen voor spirituele boomknuffelaars, het kan je echt helpen. Het helpt ieder op zijn eigen manier.

 

Als fotograaf heb ik natuurlijk een grote voorkeur voor het lievelingszintuig van fotografen, onze ogen. Door bewust te kijken valt je gewoon veel meer op. Het grappige is dat wat je bewust ziet, weer iets vertelt over jezelf. Er zijn zoveel lagen in de natuur, van de kleinste mossen tot de hoogste boomtoppen en alles daartussen wat leeft, net zo veel lagen als in je zelf. En alles is het bekijken waard.

 

​